Ars Robotica

Daha önce üstte soldaki resim için bir girdi yazmış ve şöyle demiştim: “İki bilişim fidanı (uyuyacaklar, büyüyecekler, Knuth olacaklar) ZX Spectrumlarının başındalar.”

Çıkan kısmın özeti: 20 yılın sonunda henüz Knuth olamadık. Bakalım 10 sene sonraki resimde durum ne olacak.

Not: Aynı monitörü de bulabilsek iyi olacaktı ama ne yapalım artık.

Sayılarının çok da fazla olmadığını düşündüğüm sadık okuyucularım,

Blogumu http://cetin.mericli.com/blog/ altına taşıdım, alıcılarınızın ayarları ile oynayınız.

Geçtiğimiz günlerde Pardus Geliştirici e-posta listesinde yaşanan proje yönetimi aracı tartışmasının ana ekseni ile de ilgilensem ve proje yönetimini / ekibini bu konudaki kararlarından dolayı haksız görsem de Pardus’a bir geliştirici olarak hiç bir katkım olamadığı için o konuda detaya girip fikir belirtme hakkını kendimde görmüyorum. Aynı sebepten projenin (bence) genel yönetim yanlışları, amaç ve tutku eksikliği, ve bir dizi başka hal ve tavır problemleri ile ilgili düşündüklerimi de burada yazmayacağım.

Ancak, başka bir konu var ki 20 yıldan fazladır kod yazan, hem formal eğitimli, hem de ‘alaylı’ bir bilgisayar bilimci / programcı olarak kayıtsız kalamadım.  Bir aracın seçilmemesi konusunda bahane olarak öne sürülen ‘ekipte bu aracı destekleyecek kadar Ruby bilen kimse yok’ denmesi gerçekten tepemi attırdı. Bir Linux dağıtımının çekirdek ekibinde yazılım geliştirici olarak çalışan insanların dilden bağımsız temel bilgisayar bilimleri kavramlarına hakim olmalarını, ve bir dili, o dil ile geliştirilmiş bir projeye ufak tefek eklentiler yazacak kadar öğrenmeyi bu kadar büyük bir sorun olarak görmeyecek çapta olmalarını beklerdim, yanılmışım.

Ekibin tamamının Python bildiğini biliyorum, sonuçta Pardus’un araçları Python ile geliştiriliyor. Bunu fırsat bilip üzerime düşen görevi yapıyor ve bunun bu girdinin başlığına güzel bir örnek olduğunu düşünerek şu linki okumalarını geliştiricilere tavsiye ediyorum.

Maalesef Türkiye’de yüksek kalibrede bilgisayar bilimci / yazılımcı yetiştirmeyi beceremiyoruz. Çok sağlam kişiler yok değil ama istatistiksel olarak baktığımda çok azınlıkta kalıyorlar.

Böyle düşünmemin tek sebebi bu yazdığım olay değil elbette. Yıllardır okulda ülkenin önde gelen üniversitelerinden mezun olmuş ve yüksek lisans / doktora yapmaya gelmiş onlarca öğrenci ile karşılaşıyorum ve bir kısmının çok temel bilgisayar bilimi kavramlarına ve pratik bilgilere bile ne kadar yabancı olduklarını, dahası bu açıklarını kapama konusunda da ne kadar isteksiz ve beceriksiz olduklarını görerek çok üzülüyorum.

Böyle durumlarda gerçekten geleceğe dair umudumu yitiriyorum.

İtiraf etmem gerekirse Randy Pausch’u ben de kanser teşhisinden ve ünlü “Last Lecture” konuşmasından sonra tanıdım. Bu yüzden şimdi “Ben de zaten Randy’nin çocukluğunu bilirim, her nefesini takip ederdim, büyük hayranıydım” vs gibi saçma ve popülist söylemler peşinde koşup sanki kırk yıllık dostmuşuz gibi kendisinden sadece adıyla söz etmeyeceğim. Ancak varlığından ve durumundan haberdar olduktan sonra hastalığın gelişimini anlattığı güncesini her gün ziyaret eder oldum. Arada yayınladığı istatistiklere göre tahminler yapıp işlerin iyiye gitmesini diledim. En son 26 Haziran’daki güncellemeden sonra yaklaşık bir ay bir ses çıkmayınca bunun iyiye işaret olmadığını anlamıştım ama işin bu kadar kısa sürede bu boyuta varacağını da ummamıştım açıkçası. Dün sabah güncesini açtığımda şu girdi ile karşılaştım:

A biopsy last week revealed that the cancer has progresed further than we had thought from recent PETscans. Since last week, Randy has also taken a step down and is much sicker than he had been. He’s now enrolled in hospice. He’s no longer able to post here so I’m a friend posting on his behalf because we know that many folks are watching this space for updates.

Yine de son darbenin bu kadar erken geleceğini düşünmemiştim. Korkulan haberle bu sabah karşılaştım.

Randy died this morning of complications from pancreatic cancer. The CMU news story is here

İnsanın fiziksel olarak karşılaşmadığı, tanışmadığı, hatta hakkında çok az şey bildiği bir insanın ölümüne bu kadar fazla, hatta ölen kendi akrabalarının çoğuna üzüldüğünden daha fazla üzülebilmesi çok ama çok tuhaf bir durum bence.

Randy Pausch, yaşama sevincinin ve tedavisini üstlenen doktorların üstün çaba ve becerisi sayesinde kendisine biçilen 3-6 aylık sağlıklı yaşam süresini neredeyse iki katına çıkarmayı başardı. Eğer hala izlemediyseniz “Time Management” ve “Last Lecture” konuşmalarını mutlaka izleyin, eminim herkes kendine uygun dersler çıkaracaktır bu konuşmalardan. Link vermiyorum, en vasat Google kullanıcısı bile rahatlıkla bulabilir ilgili videoları.

Huzur içinde yat Randy Pausch.

Sonunda o_kendini_bilir kişisinin ısrar ve manevi baskılarına dayanamayarak blogumu wordpress’e geçirdim. Eski girdiler zaten tembel ve üretmeyen bir kişi olduğumdan sayıca az idiler, dolayısı ile kopyala-yapıştır ile aktarılmaları zor olmadı. Yorumları aktarmanın da bir yolunu arıyorum.

Yeni sezona bomba gibi hazırlanan Cerberus transfer işine erken başlayarak yeni bir oyuncuyu renklerine bağladı. Aşağıda bu yeni oyuncunun ilk antrenmanından görüntüler var

eğer videoyu göremiyorsanız sizi şöyle alalım.

Bizim sunucudaki bir azizlikten dolayı zamanında girdi yapamadım. 16-22 Nisan 2007 tarihleri arasında Hannover’da düzenlenen GermanOpen’07 turnuvasına katıldık ve 10 takım arasında 4. olduk. Atlanta yolunda bir sürü eksiğimizi gördük, hatalarımızı bulduk. Şimdi onları düzeltmeye çalışıyoruz. Atlanta’da hedef 24 takım arasında ilk dört…

Her ne kadar böyle biri olmanın o yaşta düşünüldüğü kadar matah bir durum olmadığı sonradan anlaşılsa da insanın bir gün küçükken tam da olmayı hayal ettiği insan olduğunu farketmesi ilginç hakikaten.

İki bilişim fidanı (uyuyacaklar, büyüyecekler, Knuth olacaklar) ZX Spectrumlarının başındalar.

Uzun bekleyiş sona erdi ve Pardus 1.0 (Doruk‘a göre 2.0 ) sürümü Uludağ sunucularında yerini aldı.

Katkım olmayan başarıları sahiplenip gururlanmayı sevmem ama bilişim tarihimizde gerçekten milat olan böyle bir proje ile gurur duymamam, geliştiricilerinin ve katkı sağlayanların çok küçük bir bölümünü bile tanıdığım için kendimi şanslı hissetmemem mümkün değil.

Emeği geçen herkesin ellerine sağlık. ISO inmeye başladı bile. Denemek için sabırsızlanıyorum